3.1 Weten wat je schrijft (9/12)
Snapt u het nog?
Wat wil de auteur in de volgende brief duidelijk maken aan de ondernemingsraad?
Geachte ondernemingsraad,
Bijgaand vindt u een adviesaanvraag met betrekking tot een experiment over andere samenwerkingsvormen binnen de Facilitaire Dienst. Een experiment in de vorm van een pilot, gebaseerd op een discussie naar aanleiding van een eerste houtskoolschets, maar ook een experiment in organische organisatieontwikkeling. Een experiment dat de vorm heeft van een gedegen voorbereide expeditie naar nieuwe horizonten. Het is voor de medewerkers van het management en naar ik aanneem ook voor de ondernemingsraad zoeken naar houvasten die het experiment zouden doen veranderen in een reorganisatie. Het is juist deze paradox die we moeten zien te beslechten. Het is de vraag of we samen, vanuit onze verschillende rollen en verantwoordelijkheden, vanuit onze verschillende beelden en paradigma's, op expeditie kunnen en zoeken naar de beste manier om de Facilitaire Dienst naar de volgende fase in haar ontwikkeling te bewegen. Dit vraagt om durf, vertrouwen en verantwoordelijkheid. De durf om een onzekere weg te bewandelen, het vertrouwen dat we ervoor zorgen dat niemand buiten de boot valt en de verantwoordelijkheid om elkaar te zoeken en te helpen wanneer dat nodig is. Vanuit de overtuiging dat organisaties zich steeds meer flexibel en organisch zullen ontwikkelen. Ik denk dat wij samen (medewerkers, management en ondernemingsraad) hiertoe in staat zijn.
(Ondertekening)
Geachte ondernemingsraad,
Bijgaand vindt u een adviesaanvraag met betrekking tot een experiment over andere samenwerkingsvormen binnen de Facilitaire Dienst. Een experiment in de vorm van een pilot, gebaseerd op een discussie naar aanleiding van een eerste houtskoolschets, maar ook een experiment in organische organisatieontwikkeling. Een experiment dat de vorm heeft van een gedegen voorbereide expeditie naar nieuwe horizonten. Het is voor de medewerkers van het management en naar ik aanneem ook voor de ondernemingsraad zoeken naar houvasten die het experiment zouden doen veranderen in een reorganisatie. Het is juist deze paradox die we moeten zien te beslechten. Het is de vraag of we samen, vanuit onze verschillende rollen en verantwoordelijkheden, vanuit onze verschillende beelden en paradigma's, op expeditie kunnen en zoeken naar de beste manier om de Facilitaire Dienst naar de volgende fase in haar ontwikkeling te bewegen. Dit vraagt om durf, vertrouwen en verantwoordelijkheid. De durf om een onzekere weg te bewandelen, het vertrouwen dat we ervoor zorgen dat niemand buiten de boot valt en de verantwoordelijkheid om elkaar te zoeken en te helpen wanneer dat nodig is. Vanuit de overtuiging dat organisaties zich steeds meer flexibel en organisch zullen ontwikkelen. Ik denk dat wij samen (medewerkers, management en ondernemingsraad) hiertoe in staat zijn.
(Ondertekening)
Antwoord
Waarschijnlijk is de auteur bang dat dit experiment gezien wordt als de opmaat voor een reorganisatie. De auteur wil benadrukken dat het experiment noodzakelijk is voor een volgende ontwikkelingsfase, waar iedereen bij betrokken wordt. Maar deze bezwerende zinnen en ronkende woorden als paradox en paradigma hebben als effect dat de leden van de ondernemingsraad achterdochtig worden: ''die nieuwe ontwikkeling zal wel uitmonden op een reorganisatie, waarover wij alleen achteraf mogen discussiëren.'' Een betere benadering is dan een korte en concrete tekst waarin de angst benoemd wordt en duidelijkheid wordt gegeven over het vervolg.
Herschrijving
Geachte ondernemingsraad,
Bijgaand vindt u een adviesaanvraag voor een experiment over andere samenwerkingsvormen binnen de Facilitaire Dienst. Het experiment is bedoeld om in kaart te brengen wat de beste manier is om deze dienst verder tot ontwikkeling te brengen.
We kunnen ons voorstellen dat dit experiment ook in verband gebracht wordt met een mogelijke reorganisatie. Maar van onze kant willen we benadrukken dat over een eventuele reorganisatie pas gesproken kan worden wanneer dit experiment is afgerond. In deze fase gaat het erom dat wij allen (medewerkers, management en ondernemingsraad) worden uitgenodigd om onze ideeën te geven over de toekomst van de Facilitaire Dienst.
(Ondertekening)
Waarschijnlijk is de auteur bang dat dit experiment gezien wordt als de opmaat voor een reorganisatie. De auteur wil benadrukken dat het experiment noodzakelijk is voor een volgende ontwikkelingsfase, waar iedereen bij betrokken wordt. Maar deze bezwerende zinnen en ronkende woorden als paradox en paradigma hebben als effect dat de leden van de ondernemingsraad achterdochtig worden: ''die nieuwe ontwikkeling zal wel uitmonden op een reorganisatie, waarover wij alleen achteraf mogen discussiëren.'' Een betere benadering is dan een korte en concrete tekst waarin de angst benoemd wordt en duidelijkheid wordt gegeven over het vervolg.
Herschrijving
Geachte ondernemingsraad,
Bijgaand vindt u een adviesaanvraag voor een experiment over andere samenwerkingsvormen binnen de Facilitaire Dienst. Het experiment is bedoeld om in kaart te brengen wat de beste manier is om deze dienst verder tot ontwikkeling te brengen.
We kunnen ons voorstellen dat dit experiment ook in verband gebracht wordt met een mogelijke reorganisatie. Maar van onze kant willen we benadrukken dat over een eventuele reorganisatie pas gesproken kan worden wanneer dit experiment is afgerond. In deze fase gaat het erom dat wij allen (medewerkers, management en ondernemingsraad) worden uitgenodigd om onze ideeën te geven over de toekomst van de Facilitaire Dienst.
(Ondertekening)
Volg Jan Renkema op Twitter
"Vanwege een technische storing bij onze leverancier kan het voorkomen dat u bij ons meer misgrijpt dan u gewend be… https://t.co/acgJ1G39mr
Meneer, u bent zo ruw in uw taalgebruik. Kunt u hetzelfde anders zeggen? - Nee xxx, als ik hetzelfde anders zeg, zeg ik iets anders!
‘Opa, heb jij oude kranden?’ Helemaal volgens de regels! Één tant, twee tanden.
Afrikaans is nie Nederlands nie!
In mei gingen mijn man en ik op vroege zomervakantie naar Zuid-Afrika. Een ander continent en zo’n 13.000 kilometer verwijderd van Nederland, maar toch een feest der herkenning. De mensen om ons heen en op de radio zijn redelijk te volgen in hun moedertaal, en borden op straat lijken rechtstreeks geïmporteerd te zijn vanuit ons kikkerlandje. Een tikkeltje versimpeld, dat dan wel. Maar overduidelijk familie!
